️
کمتر بخور، بیشتر ورزش کن.
اگر حل مسأله چاقی به همین
سادگی است پس چرا آمار چاقی، روز‌به‌روز بیشتر می‌شود؟
چون چاقی، یک بیماری بسیار
پیچیده با علت‌هایی عمدتاً خارج از اختیار ماست.
چرا لاغر نمی‌شویم؟
🚫 تا به امروز، ۷۹ ژن برای سندروم‌های چاقی پیدا شده‌است که افرد چاق، یکی از این ژن‌ها را
ناخواسته از والدین‌شان به ارث می‌برند.
🚫 ابتلا به برخی بیماری‌ها:
کیست متعدد تخمدان PCO
توقف تنفس در خواب Apnea
بیماری کورتیزول بالا (Cushing's syndrome)
و مصرف برخی داروها(داروهای روانپزشکی، فشار خون، قلبی، روماتیسم و دیابت)
هم باعث چاقی می‌شوند.
🚫 هورمون‌هایی در معده بنام‌های GLP ghrelin و leptin وقتی خوب کار نمی کنند، پیام سیری از معده
به مغز مخابره نمی‌شود و باعث می‌شود که فرد از خوردن دست نکشد.
🚫 باکتری‌های روده‌ای هم در بروز چاقی نقش دارند که عملکرد‌شان
هنوز کاملا شناسایی نشده‌است.
جالب نیست؟
هیچ کدام از این مصیبت‌ها را خودمان انتخاب نکرده‌ایم! هنوز اصلاح‌شان را هم زیاد بلد نیستیم.
حتی اجرای همان شعار «کم‌خوردن
و بیشتر ورزش‌کردن» هم تحت‌تاثیر جبری شرایط محیط است.
مثلا هرصبح که از خانه بیرون
می‌رویم یک رستوران جدید با کلی غذاهای پرکالری سر راهمان سبز شده‌است. در حالیکه یک
مسیر مخصوص پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری در اطرف محل زندگی‌مان بندرت ساخته‌می‌شود.
یا وقتی در زندگی صنعتی‌شده
امروز، از هفت صبح تا پنج عصر، سرِ کار هستیم، دیگر نای ورزش‌کردن نداریم.
نبود فرصت و انرژی برای کودک‌مان
هم، ما را به سمت رها‌کردن او در مقابل گیم و تلویزیون سوق می‌دهد. نتیجه چه می‌شود؟
والدین چاق و کودکان چاق‌تر.
🍎 لاغر‌شدن در قدم اول، نیاز به آگاهی زیاد از موارد بالا دارد. بعد از درک این‌ها، تازه قدم بعدی، توجه به «کم خوردن و ورزش» است.
🍏 همه حرف من این است که قسمت بزرگی از دلایل چاقی، اجباراً
به ما تحمیل شده است. پس احتمال اینکه بعد از رعایت یک رژیم غذایی سخت برای لاغری،
سرخورده و ناراضی باشیم خیلی زیاد است.
🍎 توصیه می‌کنم هدف خیلی دشواری برای وزن ایده‌آل‌تان
انتخاب نکنید. چون اختیار ژن‌ها دست شما نیست.
هدفی واقع بینانه با حدود
مبهم از وزنی که می‌خواهید به آن برسید را انتخاب کنید تا اگر بعدا موفق نشدید، مغزتان
بطور خودکار چنان تعبیر کند که انگار به هدف رسیده‌اید. این کار احساس تلخ شکست و دلسردی
را از شما دور می‌کند.
نظرات
ارسال یک نظر