محل تغییر ، درمانگاه نیست ، مغز است

 

 

بیمارانم خیلی سخت به تغییر رفتار ، تَن می دهند .

 

زبانم مو درمی آورد از بس به آنها درمورد نخوردن نمک یا پیاده روی یا حتی ترساندن از مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک ها تذکر می دهم .

 

آدم ها با بحث و گفتگوی مستقیم تغییر نمی کنند مگر اینکه «گوش دادن» بلد باشند .

 

آنها وقتی تغییر می کنند که سوالی داشته باشند و جوابی . ولی آن جواب راضی شان نکند .

 

یک پزشک نمی تواند با گفتگوی مستقیم رفتار کسی را تغییر دهد .

 

فقط گاهی ممکن است یک بیمار ، بطور غیر مستقیم یعنی با مشاهده کنجکاوانه ، تفکر ، کتاب  و اینجور چیزها از خودتخریبی دست بکشد .