وقتی سینوزیت، سه ماه یا بیشتر
طول میکشد، «سینوزیت مزمن» نام دارد که اغلب ناشی از سینوزیت حاد عفونی است که خوب
درمان نشده است.
سینوزیت مزمن تقریبا همیشه
با التهاب مخاط بینی (Rhinitis) همراه است و به همین خاطر رینوسینوزیت هم به آن گفته
میشود.
سه نوع سینوزیت مزمن با سه
رویکرد درمانی مختلف وجود دارد: سینوزیت با پولیپ بینی، بدون پولیپ بینی و آلرژیکِ
قارچی.
علائم متفاوتی نسبت به سینوزیت
حاد دارد که شامل اینهاست:
- پُربودن بینی (Nasal
Stuffiness)
- ترشحات پشت حلق
- احساس پُربودن صورت (Facial Fullness)
- بدحالی (Malase)
عامل بیماری سینوزیت مزمن
میتواند غیرعفونی و ناشی از آلرژی، بیماری فیبروز کیستیک (CF)، ریفلاکس معده به مری، نقص سیستم ایمنی یا حتی قرارگرفتن
در معرض آلایندههای محیطی باشد.
کسانی که سابقهی رینیت آلرژیک/غیرآلرژیک،
انسداد آناتومیکی و اختلالات ایمنی دارند، بیشتر در معرض ابتلا هستند.
پزشک به کنترل عوامل مستعدکننده،
درمان عفونت حاد، کاهش تورمِ بافت سینوس و آسانکردنِ تخلیهی ترشحات سینوسی میپردازد.
گاهی هم نیاز به درمان جراحی برای برقراری مجدد جریان هوا به سینوسها و اصلاح جریانِ
مُژکهای مجاری مخاطی وجود دارد.
علائم زیر میتواند با سینوزیت
مزمن مرتبط باشد:
- احساس درد یا فشار در صورت
- گرفتگی بینی
- ترشحات چرکی از بینی
- ترشحات پشت حلق
- کاهش حس بویایی
- تب
نظرات
ارسال یک نظر