آلزایمر یا دمانس (زوال عقل)
که قبلا بیشتر در جوامع پیشرفته با سطح امید‌به‌زندگی بالا مشاهده می‌شد، امروزه با
ارتقاء بهداشت و افزایش طول عمر، در جوامع درحال توسعه مثل ایران هم به وفور مشاهده
می‌شود.
مطابق آخرین بروزرسانی،
اصلاحِ ۱۲ عامل خطر، می‌تواند باعث تأخیر یا جلوگیری از ۴۰٪ موارد آلزایمر
شود. عواملِ خطرِ قابل اصلاح برای آلزایمر به ترتیب اهمیت عبارتند از:
۱ - کاهش شنوایی
۲ - سطح آموزش پایین
۳- سیگار کشیدن
۴ - افسردگی
۵ - انزوای اجتماعی
۶ - آسیب مغزی ناشی از ضربه
به سر
۷ - آلودگی هوا
۸ - فشارخون بالا
۹ - عدم فعالیت جسمی
۱۰ - دیابت
۱۱ - نوشیدن الکل بیشتر از
۲۱ واحد در هفته
۱۲ - چاقی ( <BMI۳۰(
عواملی مثل میزان خواب، رژیم
غذایی یا کمبود ویتامین، اثر ثابت‌شده‌ای در ابتلا به آلزایمر ندارند و نمی‌توان به
عنوان عامل خطر مستقل، آنها را در این لیست قرار داد.
چیزی که برای خود من جالب
و دور از ذهن است، نقشی است که کاهش شنوایی به عنوان مهم‌ترین عامل خطر در ابتلا به
آلزایمر ایفا می‌کند.
هرچند آموزش افراد برای دوری
از قرارگرفتن در معرض صداهای بلند، اساس پیشگیری را تشکیل می‌دهد، ولی بعد از ابتلای
افراد به کاهش شنوایی هم، به راحتی می‌توان بیماران را به استفاده از سمعک تشویق کرد.
من در محیط‌های صنعتی، با
بیماران زیادی برخورد می‌کنم که بخاطر آسیب‌های صوتی ناشی از کار، دچار کاهش شنوایی
شده‌اند ولی یا به مرور زمان به آن عادت کرده‌اند و یا بخاطر مشکلات مالی یا حتی شرم
اجتماعی از سمعک استفاده نمی‌کنند.
پس شاید هرچه به سمت ساخت
سمعک‌های راحت و قابل پذیرش پیش برویم، از میزان ابتلا به آلزایمر کاسته شود.
نکته‌ی جالب توجه بعدی، فعال‌نگه‌داشتن
مغز در «سنین جوانی» است که به خاطر انعطاف‌پذیری بهتر مغز در این سنین، اثرات ماندگاری
در پیشگیری از آلزایمر ایفا می‌کند.
☘️ مصطفی منبری؛ ۱۳ مرداد ۱۳۹۹
نظرات
ارسال یک نظر