سینوزیت مزمن تقریبا همیشه
با التهاب مخاط بینی (Rhinitis) همراه است و به همین خاطر رینوسینوزیت هم به آن گفته
می‌شود.
سه نوع سینوزیت مزمن با سه
رویکرد درمانی مختلف وجود دارد: سینوزیت با پولیپ بینی، بدون پولیپ بینی و آلرژیکِ
قارچی.
علائم متفاوتی نسبت به سینوزیت
حاد دارد که شامل این‌هاست:
- پُربودن بینی (Nasal
Stuffiness)
- ترشحات پشت حلق
- احساس پُربودن صورت (Facial Fullness)
- بدحالی (Malase)
عامل بیماری سینوزیت مزمن
می‌تواند غیرعفونی و ناشی از آلرژی، بیماری فیبروز کیستیک (CF)، ریفلاکس معده به مری، نقص سیستم ایمنی یا حتی قرارگرفتن
در معرض آلاینده‌های محیطی باشد.
کسانی که سابقه‌ی رینیت آلرژیک/غیرآلرژیک،
انسداد آناتومیکی و اختلالات ایمنی دارند، بیشتر در معرض ابتلا هستند.
پزشک به کنترل عوامل مستعدکننده،
درمان عفونت حاد، کاهش تورمِ بافت سینوس و آسان‌کردنِ تخلیه‌ی ترشحات سینوسی می‌پردازد.
گاهی هم نیاز به درمان جراحی برای برقراری مجدد جریان هوا به سینوس‌ها و اصلاح جریانِ
مُژک‌های مجاری مخاطی وجود دارد.
علائم زیر می‌تواند با سینوزیت
مزمن مرتبط باشد:
- احساس درد یا فشار در صورت
- گرفتگی بینی
- ترشحات چرکی از بینی
- ترشحات پشت حلق
- کاهش حس بویایی
- تب
◾️مصطفی منبری ۱۳۹۹/۳/۳۰
نظرات
ارسال یک نظر